SJAJNE VESTI PREDSTAVLJAJU PRVI AUTORSKI TEKST

SJAJNE VESTI su nedavno najavile saradnju sa analitičarom Predragom Martinovićem. U prvom činu autorskog teksa, na temu „(NE) ZASEJANA SRBIJA – ISTORIJA“, predstavio je istoriju naroda u pogledu poljoprivrede, privrede, stočarstva, šumarstva, voćarstava, i drugo.

U uvodnom delu smo videli da je poljoprivreda osnovna pokretačka snaga razvoja čovečanstva. Od zadovoljavanja osnovnih potreba zarad preživljavanja do stvaranja jakih ekonomskih zajednica pa čak i velesila u osnovi istorije čoveka jeste istorija razvoja poljoprivrede. Mnogi teoretičari društva su, tumačeći istoriju čovečanstva to radili prateći razvojne tekovine drugih oblasti života a poljoprivredu su neopravdano zapostavljali.

Takav odnos prema ovoj nasjonovnijoj privrednoj grani može se tumačiti raznim razlozima. Mišljenje autora ovog teksta jeste da se to nije događalo isključivo radi finansijskih razloga već industrijalizacije globalnog društva koja je, zbog većih kapaciteta zapošljavanja posebnog uspeha imala u nerazvijenim i srednje razvijenim zemljama sveta. Bez namere da se industrijalizacija omalovaži i prikaže kao negativna civilizacijska tekovina neophodne je istaći ne mali negativan uticaj industrijskih postrojenja na ekosisteme.

Na žalost, sama zainteresovanost svetske zajednice za očuvanje ekosistema je svest koja je počela prilično kasno da se razvija – kasno za ekosisteme koji su nepovratno oštećeni. Velika narušavanja prirodne ravnoteže započela su nerazumnim napadom doseljenika na tada prirodni stočni fond Severne Amerike istrebljenjem bizona koji se, kao populacija, ni do danas nisu oporavili. Naredni napad jeste nekontrolisana seča šuma zarad pravljenja kuća i ogreva a kasnije prodaje i papirne industrije. Najveća šteta je naneta drevnim šumama Amazonije koje su nastradale upravo u papirnoj industriji a koje su bile staništa stotina endemskih vrsta životinja i insekata kojih u ovom veku možemo videti samo u prirodnjačkim muzejima i na fotografijama u stručnoj literaturi. Pre 40 godina postojao je pokret čiji je cilj bio zaštita prašuma Amazonije ali nije imao većeg uticaja budući da je bio lokalnog karaktera, a ekonomskom moćniku tog regiona, Sjedinjenim Američkim Državama nije bilo u interesu da on ojača.

Sledeći veliki uništavač ekosistema jeste u prvom redu naftna industrija, a zatim i svaka vrsta industrije koja podrazumeva neposrednu ili posrednu ali uvek direktnu izmenu hemijskih, fizičkih i bioloških osobina tla. Pored nestanka šuma, industrijalizacija je odnela prirodne tokove mnogih reka na svetu, dovela do isušivanja prirodnih jezera i pravljenja veštačkih akumulacija a svi ti procesi imali su nesaglediv uticaj prvo na mikro a samim tim i na makroklimatske karakteristike ne samo pojedinačnih regiona već i na globalnom nivou. Atomsko doba, započeto razaranjem Hirošime i Nagasakija bacanjem atomskih bombi u cilju završetka Drugog Svetskog Rata nastavljeno je višedecenijskim nuklearnim probama i razvojem nuklearnih centrala i drugin vidova upotrebe nuklearne energije nepovratno je uništilo ozonski omotač koji je branik Planete od nepovoljnih uticaja ne samo ultraljubičastog Sunčevog zračenja već i posledica nuklearnih, vatrenih, jonizujućih i drugih oluja koje se na Suncu odigravaju svakodnevno.

Već krajem devedesetih godina prošlog veka uočene su promene u jačini ali i pravcima kretanja najvažnijeg okeanskog termoregulatornog sistema, Golfske struje da bi se ona na nekoliko nedjelja čak i izgubila sredinom dvehiljaditih godina. Posledica ovog kratkotrajnog nestanka Golfske struje je oslabljen tok severnoatlantskog kraka koji ima uticaja na klimu Severne Evrope. Svedoci smo dugih i vrelih leta, kratkih i jako oštrih i sengovitih zima i poplavnih kiša tokom proleća ili jeseni koje su neuobičajene za ove regione, a to je posledica oslabljenja brzine toka severnoatlantskog kraka Golfske struje. Nakon ovog prirodnog incidenta Ujedinjene Nacije su, pod pretpostavkom da to nije usamljen događaj i da se može kako ponoviti tako postati i trajan pokušale da ograniče štetne posledice industrijalizacije ali su uvek bile onemogućene od strane industrijskog moćnika kojem bi ta ograničenja donela gubitak ogromnih suma novca, Sjedinjenih Američkih Država.

Kada se svi relevantni ekouništiteljski sistemi uzmu u obzir dolazimo do zaključka da je ekosistem Planete veoma narušen ali ne nepovratno. Ovo, naravno, samo pod uslovom da se države koje su najveći emiteri štetnih materija direktno u prirodu saglase u načinu smanjenja tih emisija. Na žalost, uzimajući u obzir da su tu načini jako skupi mala je verovatnoća da će neka od industrijski najrazvijenijih država pristati na te uslove.

Odmah da odgovorimo na nepostavljeno pitanje, a koje će podnaslov ovog dela teksta nesumnjivo isprovocirati – poljoprivreda neće revitalizovati globalni ali će jako povoljno uticati na kako lokalnu ekonomiju tako i na lokalni ekosistem. Opet, pod uslovom da se i poljoprivredi pristupi ozbiljno, radno i istraživački.

Obnova poljoprivrede danas zahteva angažovanost svih socijalno-ekonomskih faktora, društva u celini ali i terenski rad u cilju podizanja svesti ljudi o značaju poljoprivrede te angažman političkih i regulatornih državnih tela po ovom pitanju. Bez učešća države na plasmanu poljoprivrednih proizvoda na kako domaćem tako i inostranom tržištu nikada se neće dobiti neophodan učinak i ekonomija bilo koje države neće imati pozitivan predznak.

Nastaviće se …

  amazonija, atomsko doba, autorski tekstovi, civilizacija, covecanstvo, ekosistemi, golfska struja, industrija, naftna industrija, nezasejana srbija, ozonski omotac, predrag martinovic, seca suma, sjajne vesti, top vesti, ujedinjene nacije