SEĆANJE NA RISTA STIJOVIĆA

Vajar Risto Stijović, rođen je u Podgorici 8.oktobar 1894. godine, a umro je u Beogradu, 20.decembra 1974. godine i jedan je od naših najznačajnijih vajara XX veka.
Studirao je vajarstvo u umetničkoj školi u Beogradu od 1912. do 1914. godine  potom u Marselju 1916. -1917. godine. Pohađa „Školu lijepih umjetnosti“ u Parizu od 1917. do 1923. godine. U Beograd se vraća 1928. godine i bio je član umjetničke grupe „Oblik“, koja je u našu umetnost uvela modernizam najviših estetičkih vrijednosti.

Radio je kao profesor u gimnaziji, i kao profesor na Akademiji u Beogradu, od 1945. do 1952. godine, a član Srpske akademije nauka postaje 1962. godine. Dopisni član SANU od 1963, godine a redovni od 1974. godine. U Podgorici i Beogradu ima legate kao samostalne institucije.

Na njegovo stvaralaštvo veliki uticaj imala su poznanstva sa Emilom Bernarom i Fransoa Pomponom, kao i druženje sa hrvatskim vajarom Brankom Deškovićem, kod kojih značajan motiv predstavljaju figure životinja. Pod njihovim uticajem Stijović postaje prvi i jedan od naših najznačajnijih vajara animalista. Pored životinja, njegovu preokupaciju predstavljaju ženski aktovi i portreti.

Omiljeni materijal kojim je Stijović radio svoja dela su drvo i poludragi kamen. Njegove skulpture karakterišu naglašena stilizacija, glatka faktura i meke, zaobljene linije, kao i mali format kojem autor ostaje vjeran sve do šeste decenije XX vijeka, kada počinje da radi skulpture monumentalnog formata.

Godine 1922. Stijović je prvi put samostalno izlagao i tada se upoznao sa budućom životnom saputnicom Žanom Dišan. Sledeća izložba je održana u Beogradu 1928. i 1930. godine sa Petrom i Nikolom Dobrovićem. A, 1936, 1951 i 1969. godine su održane njegove retrospektivne izložbe. Za svoj bogati stvaralački rad nagrađen je sa:

Priznanja:
– Zatna medalja na Međunarodnoj izložbi u Parizu, 1937;
– Nagrada Akademije sedam umetnosti u Beogradu, 1940;
– Oktobarska nagrada, 1960;
– Sedmojulska nagrada, 1962;
– 13-julska nagrada, 1972;
– Nagrada AVNOJ-a, 1970. godine.

Dobija Orden rada i reda, 1957. godine, a zatim i Orden za sluga za narod 1965.godine.

Njegov grad Podgorica mu se odužila, u skladu sa detaljnim urbanističkim planom „Stara varoš“, izgradnjom novog objekta Memorijalne kuće Rista Stijovića, a ne rekonstrukciji postojećeg.

U čast ovog umetnika štampana je poštanska markica sa njegovim likom.

SJAJNO!

  beograd, drvo, licnosti, marselj, pariz, podgorica, poludragi kamen, profesor, risto stijovic, sanu, sjajne vesti, srpska akademija nauka, top vesti, vajar, vajarstvo